۱) اصل بهای تمام شده تاریخی
۲) اصل تطابق درآمد و هزینه
۳) اصل تحقق درآمد ها
۴) اصل افشاء
به موجب اصل بهای تمام شده ی تاریخی، تمام رویدادهای مالی به بهای تمام شده در تاریخ وقوع، ثبت و درصورتهای مالی منعکس می شوند. چنانچه بعدا ارزش پولی آنها افزایش یابد، این افزایش، شناسایی و ثبت نمی شود. بر اساس اصل بهای تمام شده زمانی که یک دارایی خریداری ، تحصیل یا ایجاد می شود تا لحظه بهره برداری هر گونه مخارجی به بهای تمام شده آن دارایی اضافه خواهد شد.
بر اساس این اصل درآمد ها زمانی شناسایی می شود که :
اولا : مبلغ درآمد به طور معقول و مطمئن قابل اندازه گیری باشد.
دوما : فرآیند کسب درآمد کامل شده باشد یا کار انجام شده باشد.
بر اساس اصل تطابق در حسابداری، هزینه‌های انجام شده جهت ایجاد درآمد، باید به حساب دوره ای که درآمد در آن تحصیل گردیده منظور گردد.
به عبارت دیگر سود هر دوره تفاوت بین درآمدهای تحصیل شده و هزینه‌های تحمیل شده برای کسب درآمد همان دوره است.
اصل افشای کامل در حسابداری ایجاب می‌کند که رویدادها و وقایع مالی با اهمیت مربوط به واحد تجاری به طور مناسب و کامل، افشاء گردد. هر گونه اطلاعات درباره رویدادها و وقایع مالی در متن صورت های مالی و یا ضمائم از طریق یادداشت های توضیحی همراه با گزارشات مالی که بتواند بطور معقول در تصمیم گیری آگاهانه استفاده کنندگان تاثیر گذار باشد را اصل افشا می‌گویند.
دیدگاهتان را بنویسید